مسابقه ی بوسه بر گلو :: مردی به نام شقایق

پلک شیشه ای

سلام علیکم

این اشعار اشک داشت بسیار ...
بسیار زیبا بودند!
انگشتی که نوزاد محکم میگیره ... علی اصغر ... خیلی دوست داشتنی بود این جمله ...
ان شاءالله طبع تون به توفیق خود ارباب همیشه همین طور پرسوز باشِ
نوکری ارباب از همه چیز شیرین تر است! این نوکری مبارکتون

خداقوت
یاعلی(صلوات برای فرج)
روضه علی ا ص غ ر هم جگر می خواهد!

۲۲ آبان ۹۲ ، ۰۶:۳۶

مهربان

اعظم الله اجورکم

۲۳ آبان ۹۲ ، ۰۹:۱۷

طلبه امروزی

سلامی و درودی
با دو موضوع در یک مطلب بروز هستیم .
موضوع اول "مدگرایی" : صرف مدگرایی در اسلام مشکلی ندارد ... (در وبلاگ کامل بخوانید)
موضوع دوم "نظریه های جدید" : 1. قمه زنی (قمه زنی حرام است) 2. حقوق زنان (حقوق زنان بر اساس عدالت مساواتی است نه استحقاقی ، یعنی زن و مرد در حقوق برابرند) 3. غناخوانی زنان (خوانندگی زنان با رعایت شرع حتی اگر موجب طرب و ترجیع شود حرام نیست) . می توانید این موضوع ها را در قسمت "نظریه های جدید" مطالعه کنید .

۲۳ آبان ۹۲ ، ۱۴:۲۶

باران

از پا افتاده‏ام؛ از بس که کنار هر جنازه صدچاک زانو زدم و نشانی از تو ندیدم.
بعد از آن همه آوارگی و اسارت و در به دری، برایم رمقی نمانده که میان سر و تن از هم جدایت، سعی میان صفا و مروه کنم.
خودت را به من نشان بده، ای بی‏نشانه‏ ترین!
روا مدار که زینب علیهاالسلام با این پای پر آبله و قامت خمیده، در میان کشته‏ های نینوا بچرخد و زمین بخورد و تو را نیابد.
با من باز گو، تو را چگونه بازشناسم ای غریب‏ ترین آشنا!
کجاست آن پیراهن کهنه‏ ای که به یادگار، از مادرمان بر تن کرده بودی؟
چرا جای بوسه‏ های مادرم به خون نشسته و خاک غربت، بر تن آفتاب‏خورده‏ ات خزیده است؟
صدایم کن برادر!
من از همسایگی با درد و تازیانه می‏آیم و از جوار همشهریانی که سنگم زدند و ناسزایم گفتند. در کوفه، جایت خالی بود که چگونه با هلهله و خاکستر و اهانت به استقبال کاروان عزادارمان آمدند و در شام... همان بهتر که نبودی و ندیدی که آن خیزران که بر لب و دندان نازنین تو می‏خورد، چگونه بر جان نیم‏سوخته‏ ام شرر می‏زد و دل به خاکستر نشسته‏ ام را دوباره به آتش می‏کشاند. همان بهتر که نبودی و ندیدی آن سنگی که سر بریده تو را بر نیزه هدف گرفت، به خون پیشانی شکسته‏ ام رنگ یافت و آن دختر معصومت که به کنیزی خواسته شد و...
پس تو دیگر بر اندوه دلم، رنج جدایی‏ ات را اضافه نکن و خودت را به من بنمایان!
نکند مرا نشناخته‏ ای که با من از سر آشنایی سخن نمی‏گویی؟
بگذار رد خون پیشانی شکسته‏ ام را پاک کنم و خاکستر کوچه‏ های کوفه را از معجر نیم‏سوخته‏ ام بروبم!
برادرم! کبودی رخسارم را بهانه نکن که تو از سال‏ها پیش، با طعم تلخ سیلی و تازیانه آشنا هستی؛ این قامت خمیده هم که به پای شکستگی قد مادرمان نمی‏رسد.
چرا خودت را از من دریغ می‏کنی؟
نکند از خواهرت رنجیده‏ ای؟ دلتنگ دختر سه ساله‏ ات هستی که در خرابه‏ های شام تنها ماند؟ داغ دلم را تازه ‏تر نکن! بگذار این زخم کهنه، سربسته بماند؛ من خسته ‏تر از آنم که بتوانم دوباره بر قصه غم‏ انگیز دختر سه ساله و سر بریده، زار بگریم.
چشمم به خون نشست از دیدن آن تن کوچک پر از کبودی و سوختگی!
تو را به جان رقیه علیهاالسلام مرا دریاب! من برای یک دل سیر گریستن به آغوشت محتاجم.

۲۳ آبان ۹۲ ، ۱۸:۱۸

دلتنگ

قربون دستای کوچولوش ...قربون لبهای ...
چندوقتیه فکرم مشغوله موقع پرتاب تیر ب گلو عباس کجابود ..این واقعه قبل از شهادت حضرت ابولفضل یا ن؟ اگه بعدشه که خب مگه کمرمولامون شکسه نشد ...پس چجوری تحمل میکنه تیر گلوی اصغررو؟ مگه دلش پاره نشده بود از تیکه های بدن علی اکبر....
چرا ما شب عاشورا جون نمیدیم؟ ..این همه مصیبت

۲۴ آبان ۹۲ ، ۰۶:۴۵

سوگل

سلام
یک سوال بیربط:
شما میدونید ما آدمها چرا انقدر حرف میزنیم؟؟

۲۴ آبان ۹۲ ، ۱۱:۲۰

باران

از پا افتاده‏ام؛ از بس که کنار هر جنازه صدچاک زانو زدم و نشانی از تو ندیدم.
بعد از آن همه آوارگی و اسارت و در به دری، برایم رمقی نمانده که میان سر و تن از هم جدایت، سعی میان صفا و مروه کنم.
خودت را به من نشان بده، ای بی‏نشانه‏ترین!
روا مدار که زینب علیهاالسلام با این پای پر آبله و قامت خمیده، در میان کشته‏های نینوا بچرخد و زمین بخورد و تو را نیابد.
با من باز گو، تو را چگونه بازشناسم ای غریب‏ترین آشنا!
کجاست آن پیراهن کهنه‏ای که به یادگار، از مادرمان بر تن کرده بودی؟
چرا جای بوسه‏های مادرم به خون نشسته و خاک غربت، بر تن آفتاب‏خورده‏ات خزیده است؟
صدایم کن برادر!
من از همسایگی با درد و تازیانه می‏آیم و از جوار همشهریانی که سنگم زدند و ناسزایم گفتند. در کوفه، جایت خالی بود که چگونه با هلهله و خاکستر و اهانت به استقبال کاروان عزادارمان آمدند و در شام... همان بهتر که نبودی و ندیدی که آن خیزران که بر لب و دندان نازنین تو می‏خورد، چگونه بر جان نیم‏سوخته‏ام شرر می‏زد و دل به خاکستر نشسته‏ام را دوباره به آتش می‏کشاند. همان بهتر که نبودی و ندیدی آن سنگی که سر بریده تو را بر نیزه هدف گرفت، به خون پیشانی شکسته‏ام رنگ یافت و آن دختر معصومت که به کنیزی خواسته شد و...
پس تو دیگر بر اندوه دلم، رنج جدایی‏ات را اضافه نکن و خودت را به من بنمایان!
نکند مرا نشناخته‏ای که با من از سر آشنایی سخن نمی‏گویی؟
بگذار رد خون پیشانی شکسته‏ام را پاک کنم و خاکستر کوچه‏های کوفه را از معجر نیم‏سوخته‏ام بروبم!
برادرم! کبودی رخسارم را بهانه نکن که تو از سال‏ها پیش، با طعم تلخ سیلی و تازیانه آشنا هستی؛ این قامت خمیده هم که به پای شکستگی قد مادرمان نمی‏رسد.
چرا خودت را از من دریغ می‏کنی؟
نکند از خواهرت رنجیده‏ای؟ دلتنگ دختر سه ساله‏ات هستی که در خرابه‏های شام تنها ماند؟ داغ دلم را تازه‏تر نکن! بگذار این زخم کهنه، سربسته بماند؛ من خسته‏تر از آنم که بتوانم دوباره بر قصه غم‏انگیز دختر سه ساله و سر بریده، زار بگریم.
چشمم به خون نشست از دیدن آن تن کوچک پر از کبودی و سوختگی!
تو را به جان رقیه علیهاالسلام مرا دریاب! من برای یک دل سیر گریستن به آغوشت محتاجم.

۲۴ آبان ۹۲ ، ۱۴:۵۷

خادم الجواد

سلام عزاداری هاتون قبول
ما را که ان شاالله یادتون نرفت دعا کنید
خیلی التماس دعا من که به خاطر شرایط
روحی ام خیلی نمی تونستم توی مجالس روضه و هیئات امسال شرکت کنم
ولی در درست کردن نذری کلی کمک کردم
امیدوارم آقا ببخشمون

باز باران با ترانه ...می خورد بر بام خانه
یادم آمد کربلا را / دشت پر شور و بلا را
گردش یک ظهر غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان
زیر تیغ و نیزه ها را
با صدای گریه های کودکانه
وندرین صحرای سوزان
می دود طفلی سه ساله
پرزناله / دلشکسته / پای خسته / باز باران
قطره قطره می چکد از چوب محمل ...

یا علی

۲۴ آبان ۹۲ ، ۱۶:۳۱

کفترباز

سلام علی جان
نمیدونم ماها چه طور روضه میشنویم که...
باید برای روضه ارباب جون داد
و چه لذتی بالاتر از نوکری ارباب
بر من لباس نوکری ام را کفن کنید
نوکر بهشت هم برود باز نوکر است

"یعنی دیگر آب برای علی اصغر هم نبود. دیگر از این بالاتر!
حالامی‌نشینیم بحث پسته می‌کنیم. بحث ماشین گوشت قرمز و مرغ . حالا هرچه دست خودمان نباشد.
خیلی‌هایش دست خودمان است.
بابا آب برای علی اصغر نبود آن هم کنار رودخانه فرات. تحریم اقتصادی این است.
اما امام حسین به یزید بله گفت یا نگفت؟ نگفت.
بعد امام حسین گفت: می‌دانید من که هستم؟
شیر زهرا را خوردم که زیر بار زور نمی‌روم. زیر سم اسب می‌روم، زیر بار زور نمی‌روم. مادرم زهراست."آقای قرائتی

۲۴ آبان ۹۲ ، ۱۷:۵۹

صبا

سلام
عزاداری هاتون قبول باشه ان شاءلله.

می‌رسد ناله آن مادر عاشورایی
زیر لب زمزمه دارد: "پسرم لالایی

کمی آرام که صحرا پُرِ گرگ است علی
و خدای من و تو نیز بزرگ است علی

می‌روی زیر عبای پدرت آهسته
کودک من به سلامت سفرت، آهسته

پسرم می‌روی آرام و پر از واهمه‌ام
بیش تر دل نگرانِ پسر فاطمه‌ام

پسرم شادی این قوم فراهم نشود
تاری از موی حسین بن علی کم نشود

تیر حس کردی اگر سوی پدر می‌آید
کار از دست تو، از حلق تو برمی‌آید

خطری بود اگر، چاره خودت پیدا کن
قد بکش حنجره‌ات را سپر بابا کن"

آه بانو! چه کسی حال تو را می‌فهمد؟
اصغر از فرط عطش سوخت، خدا می‌فهمد

سیدحمیدرضا برقعی

التماس دعای مخصوص
یاعلی

۲۶ آبان ۹۲ ، ۱۹:۰۱

هوالعشق

بمیرم برای شرمندگی آقا وقتی رباب رسید ..

۲۷ آبان ۹۲ ، ۰۷:۰۰

آسو

سلام
دیگر نمانده
رشته ی امید
در کفم
جز این دوقطره اشک
که وقف عزای توست
یا حسین....

طبع تون بی قرار ...
روضه هاتون قبول .

۲۸ آبان ۹۲ ، ۱۴:۲۳

ناسی

سلام و عزاداریهاتون مقبول نظر حضرت
واقعا این شعر خودتون بود؟؟؟
خیلی خوب بود! بهتون تبریک میگم برای این طبع روان و زبان شیوا...
التماس دعا

۲۸ آبان ۹۲ ، ۱۵:۳۴

دلتنگ

نظر اقا یا خانم کفترباز واقعن لایک داره ...من نمیدونم این مردم چرا از این رو ب اون رو میشن هر از گاهی ...میریم میشینیم با قاتلان احمدی روشن و ...سریک میز میخندیم و از مذاکره حرف میزنیم و پشت بندش هم از گزینه های روی میز میشنویم بازهم میخندیم ...
خسته میشویم از بی پولی برای نرفتن به هایپر استار و عوض نکردن مدهایمان و...حواسمان نیست ک دارند عده ای با نان خشک از این عاشورا محافظت میکنن
آه امان از این فرزندان انقلاب

۲۸ آبان ۹۲ ، ۱۶:۱۴

بی نشون...

یــــــــــ ادگـــــــــ اری مــــــــــ ادرمـ

بروزم
با
وبلاگ جدید

۲۸ آبان ۹۲ ، ۲۰:۲۶

سعیده

سلام بر اخوی بزرگوار...
عزاداریهاتون قبول...
کربلا نصیبتون انشاالله...
عالی بود بزرگوار..
خدا بهتون قوت بده..
شدیدا محتاج دعایم.. دلتان شکست یادی هم از ما کنید..

و
بروزیم با موضوع "تاثیر موسیقی بر روان موزیسین های معروف جهان "

یا علی...

۲۹ آبان ۹۲ ، ۰۷:۳۶

مجنون علی

پدری بود؛
که سه علی داشت؛
دوست داشت هر سه تایشان
مثل صاحب اسمشان بشوند.
نعل های تازه، به اولی امان نداند،
تیر سه شعبه به آخری...
وسطی اما بیشتر از همیشه
شبیه شد به پدربزرگش،
آن زمان که دست هایش را می بستند...

۲۹ آبان ۹۲ ، ۱۵:۳۹

قبله عشق

سلام

عجب پستی...
السلام علیک یا طفل الصغیر...

انشالله که 6ماهه ارباب دستمون رو بگیره.

۲۹ آبان ۹۲ ، ۱۹:۴۳

مجنون علی

زینب طلوع بود ولی ابتدا نداشت
زینب غروب بود ولی انتها نداشت

زینب رسول بود ولی مصطفی نشد
شهر نزول بود اگرچه حرا نداشت

زینب اگر نبود کسی فاطمی نبود
زینب اگر نبود کسی مرتضی نداشت

زینب اگر نبود حسینی نمی شدیم
زینب اگر نبود زمین کربلا نداشت

زینب هر آنچه گفت تمامًا حسین بود
اصلا به غیر نام حسین اعتنا نداشت

زینب اگر نبود مسلمان نداشتیم
باور کنید ذکر حسین جان نداشتیم
یا زینب

۳۰ آبان ۹۲ ، ۱۵:۲۶

سعیده

سلام بر اخوی بزرگوار
در خصوص جوابتون به کامنت طلبه امروزی باید بگم واقعا تحسین برانگیزه..
جوابتون دندانشکن بود..
بسیار بسیار عالی..
کیف کردیم..
خدا قوت..

۰۱ آذر ۹۲ ، ۲۲:۴۳

منشورهنر

سلام.
دمتون گرم و هنرتون مستدام. برای همه دعا کنین.
راستی یه شعری چند وقت پیش یه جا شنیدم که خیلی قشنگ بود ولی یادم نموده. کلیتش با این مضمون بود که (انقدر تعجب کرد که به جای گریه ناگهان تبسم کرد) یا چیزی شبیه این؛ در مورد شهادت حضرت علی اصغر و عکس العمل امام حسین(ع). اگه شما یادتون هست یا شنیدینش لطف کنین برای بنده بفرستین. تشکر.
بروزم با:
«...صحنه در آن کوچه تنگ و شلوغ حلبی آباد و وارد شدن آن شخصیت عجیب به خانه ای محقر، که فریاد شادی و هلهله مردم بدرقه اش می کرد بسیار عجیب بود. به اتفاق هم وارد اتاق محقری شدیم و در روی نیمکت نشستیم. احساس کردم که تمام هند نیز منتظر است چند کلمه حرف مرا بشنود. به آقای گاندی گفتم...»
بر گرفته از کتاب «زندگی من» به قلم «چارلی چاپلین»

۰۲ آذر ۹۲ ، ۰۷:۴۱

مَـ ه جَبیـטּ

برای دلِ خجلت زده ی ارباب ..
فقط اشک ریختم ..

» چی کشید ..

مردی به نام شقایق

مردی به نام شقایق

ای دل نگفتمت نرو از راه عاشقی / رفتی بسوز کین همه آتش سزای توست...

طبقه بندی موضوعی

متاهلانه

خلاصه آمار

کلمات کلیدی

بایگانی

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

مطالب پربحث‌تر

آخرین نظرات

پیوندهای روزانه

پیوندها

مسابقه ی بوسه بر گلو

نظرات (۲۲)

ارسال نظر